top of page
Zoeken

HEERMOES

  • Foto van schrijver: Dave
    Dave
  • 6 apr 2023
  • 5 minuten om te lezen

Bijgewerkt op: 13 apr 2023




Horsetail


Botanische naam

Equisetum spp., waaronder E. arvense, E. hyemale, E. fluviatile, E. sylvaticum, E. palustre, E. pratense, E. telmateia en E. maximum.

Gebruikelijke naam

Heermoes, akkerpaardenstaart, gewoon heermoesgras, korenstaart, heermoesvaren, paardenstaart, paardestaart, scheergras, schuurbies, Hollandse biezen, heermoesbies, vossenstaartbies, tinnenkruid, flessenborstel

Familie

Equisetaceae

Gebruikte delen

Blad, zaad

Inheems voor

Er zijn ongeveer twintig soorten Equisetum, waarvan de meeste inheems zijn in gematigde en arctische gebieden op het noordelijk halfrond, waaronder Noord-Amerika, Europa, Azië en Noord-Afrika. Enkele grotere soorten, zoals E. giganteum en E. myrochaetum, zijn inheems in Midden- en Zuid-Amerika.


Oogstrichtlijnen

Heermoes is een plant die zowel vruchtbare als steriele scheuten heeft. De vruchtbare scheuten, die sporen bevatten, verschijnen het eerst in het voorjaar. De groene, steriele scheuten worden het meest gebruikt in kruidenpreparaten. Om deze scheuten te oogsten kun je ze het beste in het late voorjaar of de vroege zomer net boven de basis afknippen. Het is echter belangrijk op te merken dat als de toppen beginnen te zakken, de planten wat van hun geneeskrachtige eigenschappen kunnen verliezen en zwaarder worden voor de nieren. Bij het oogsten van heermoes is het belangrijk om schone, niet-vervuilde gebieden te kiezen, want de plant staat erom bekend dat ze gifstoffen uit de omgeving verzamelt. Bovendien kun je het beste stroomopwaarts verzamelen uit gebieden die behandeld zijn met anorganische meststoffen.


 


Heermoes, ook bekend als Equisetum, is een prehistorische plant die al meer dan 200 miljoen jaar bestaat, waardoor hij de bijnaam "levend fossiel" heeft gekregen. In de tijd van de dinosauriërs groeiden heermoesplanten uit tot de grootte van grote pijnbomen en domineerden ze boslandschappen. Interessant is dat heermoesplanten geen bloemen of zaden dragen, maar zich voortplanten door middel van sporen en nauw verwant zijn aan varens.


Heermoes heeft een lange geschiedenis van medicinaal gebruik, die teruggaat tot het oude Rome, waar het door de arts Galen werd aanbevolen voor verschillende kwalen zoals gescheurde ligamenten en bloedneuzen. In latere eeuwen gebruikte kruidendokter Culpeper heermoes voor wondgenezing, huidontsteking, en als diureticum voor urinewegproblemen. Zelfs oude Chinese beoefenaars erkenden de helende eigenschappen van de plant en gebruikten hem voor de behandeling van artritis, wonden en aambeien. Tegenwoordig wordt heermoes nog steeds gebruikt in de traditionele geneeskunde en is te vinden in verschillende vormen zoals thee, supplementen en topische crèmes.(1)


Heermoes, een plant die veel voorkomt in Noord-Amerika, wordt al eeuwenlang door veel Indianenstammen gebruikt voor de behandeling van nier- en blaaskwalen. De Cherokee gebruikten het ook om constipatie te verlichten, terwijl de Cree het gebruikten om de menstruatie te reguleren. Bovendien gebruikten de Iroquois heermoes om hoofdpijn, artritis en ontstekingen te verlichten. Sommige stammen verwerken de plant zelfs in hun ceremoniële praktijken, zoals de Hoh en Quileute die de wortelstokken consumeren tijdens bepaalde medicijnceremonies.(2)


Heermoes wordt al eeuwenlang gebruikt om zijn geneeskrachtige eigenschappen. Het was vooral populair bij Eclectische artsen als diureticum, dat de urinestroom bevordert en de irritatie van de urinewegen verlicht. Daarnaast werd heermoesas gebruikt tegen maagzuur en dyspepsie. De Paiute Indianen vonden ook een toepassing voor heermoes door de bovengrondse delen te verbranden en de as te gebruiken tegen zweren en pijnlijk tandvlees. Heermoes heeft een lange geschiedenis van gebruik voor verschillende gezondheidsproblemen.(3)


Heermoes, een plant die bekend staat om zijn tonische en samentrekkende eigenschappen, wordt al eeuwenlang gebruikt om problemen met de urinewegen te behandelen. Het is vooral effectief bij incontinentie en bedplassen bij kinderen. De Eclectici, een groep Amerikaanse artsen uit de 19e eeuw, gebruikten heermoes voor dit doel, terwijl homeopaten het aanbevelen bij urethritis en blaasontstekingen. Heermoes wordt ook aanbevolen voor mensen met een zwakke blaas die geneigd zijn te dribbelen, en voor ontstekingen aan de prostaatklier.(4)


Heermoes, een plant die bekend staat om zijn hoge gehalte aan mineralen, is niet alleen goed voor de inwendige gezondheid, maar ook voor uitwendig gebruik. Door zijn antimicrobiële en ontstekingsremmende eigenschappen is het een populair ingrediënt in cosmetische producten. Heermoes staat erom bekend de huid te hydrateren, rimpels te verminderen, en ontstekingsachtige huidaandoeningen zoals acne en uitslag te verlichten. Bovendien zou het cellulitis verminderen, waardoor het een populair ingrediënt is in lichaamsverzorgingsproducten.(5)

 

Dosis voor volwassenen (6)

Tinctuur: 30-40 druppels van een verse 1:2 in 40% 2-4x/dag.

Infusie: 2-4 ounce standaard infusie voor plaatselijk gebruik** of 2-3 g gedroogd kruid per kopje dat gedurende de dag tussen de maaltijden door wordt gedronken.

Afkooksel: Wood beveelt een afkooksel (in plaats van infusie) aan voor inwendig gebruik; 15-20 minuten koken in een afgedekt vat.



Veiligheid

Hoewel heermoes heilzaam kan zijn voor bepaalde gezondheidsaandoeningen, is het belangrijk voorzichtig te zijn met het gebruik ervan. De plant bevat veel kiezelzuur, dat de spijsvertering kan irriteren. Het wordt aanbevolen om alleen extracten zoals tincturen of afkooksels te gebruiken, in plaats van de plant zelf te consumeren. Bovendien bevat heermoes een enzym genaamd thiaminase, dat na verloop van tijd de hoeveelheid vitamine B1 kan verminderen. Om dit te voorkomen is het aan te raden preparaten te kiezen die hoge temperaturen gebruiken om thiaminase te neutraliseren, of om B-vitamines aan te vullen terwijl je heermoes inneemt. Het is ook belangrijk op te merken dat bij paarden en ander vee uitputting van thiamine is waargenomen na consumptie van grote hoeveelheden heermoes.(7)


Acties

anodyne,Anti-artritisch,Anti-ontsteking,Anti-reumatisch,Anticonvulsant,Antihemorragisch,Antimicrobieel,Antioxidant,Adstringerend,Diuretisch,Emmenagoog,Hemostatisch,Hepatoprotectief,Kalmerend,Spasmolytisch,Tonisch,Vulnerair


Energie

Verkoelend


Referencies:


(2)Moerman, D. (1998). Native American medicinal plants: An ethnobotanical dictionary. Portland, OR: Timber Press, Inc.

(3)Angier, B. (2008). Field guide to medicinal wild plants (2nd ed.). Mechanicsburg, PA: Stackpole Books.

(5)Sandhu, N. S., Kaur, S., & Chopra, D. (2010). Equisetum arvense: Pharmacology and phytochemistry – a review. Asian Journal of Pharmaceutical and Clinical Research (3) 3, 146-150.

(6)Wood, M. (2008). The earthwise herbal: A complete guide to old world medicinal plants. Berkeley, CA: North Atlantic Books.

(7)Balch, P. (2012). Prescription for herbal healing (2nd ed.). New York, NY: Penguin Group.

 

Wetenschappelijk Onderzoek:










Informatie aangeboden op Achula en op deze pagina is alleen voor educatieve doeleinden. Achula maakt geen medische claim, en is ook niet bedoeld om medische aandoeningen te diagnosticeren of te behandelen. Vrouwen die zwanger zijn of borstvoeding geven, en personen met bekende medische aandoeningen, moeten hun bevoegde zorgverlener raadplegen alvorens een kruidenproduct in te nemen. Links naar externe sites zijn uitsluitend ter informatie. Achula onderschrijft deze niet en is op geen enkele wijze verantwoordelijk voor de inhoud ervan. Lezers moeten zelf onderzoek doen naar de veiligheid en het gebruik van kruiden of supplementen.




 
 
bottom of page